|
شبهای تهران، نوع تبلیغات کاندیداها و صف کشی های خیابانی خبر از روزهای داغی را در آینده نزدیک می داد. در این میان رسانه های بیگانه به صورت مکرر به پوشش القای مسئله تقلب و لزوم حضور مردم در خیابان ها می پرداختند |
 |
 |
الله کرم مشتاقی؛نگاهی به تحولات کشور پیش از فتنه 88 و حضور شکوهمند مردم در حماسه 9دی
آغاز قصه...
وزارت کشور با هماهنگی شورای نگهبان در تاریخ 17 شهریور 1387 یعنی نه ماه قبل از انتخابات دور دهم ریاست جمهوری، تاریخ این انتخابات را 22 خرداد 1388 اعلام داشت، اعلامی زود هنگام که علیرضا افشار معاون سیاسی وزارت کشور، دلیل آن را همزمانی آن با انتخابات میان دوره ای مجلس هشتم و لزوم کناره گیری کاندیداهای مجلس، 6 ماه قبل از انتخابات دانست.
15 روز پس از این اعلام، علیرضا افشار توسط مرحوم علی کردان، وزیر وقت کشور برکنار و کامران دانشجو (وزیر کنونی علوم و تحقیقات) به جای وی منصوب شد.
توصیه هایی که سیاسیون نشنیدند
التهاب غیرضروری؛ هشدار رهبر انقلاب نسبت به ورود زودهنگام به فضای انتخاباتی، تب و تاب انتخابات نهم دور دهم ریاست جمهوری به شکل کم سابقه ای از 1 سال پس از انتخاب محمود احمدی نژاد در انتخابات سوم تیر 1384 شروع شد که خود نوید روزهای پرهیاهوئی را در آستانه سال 88 می داد.
هر چند در دوره های گذشته نیز کمابیش مسئله ورود زودهنگام به انتخابات مطرح بود اما در این دوره به دلیل حساسیت بالای آن و همچنین طراحی برخی جریان ها برای کشاندن فضای جامعه به موضوع انتخابات و قطبی کردن فضا، اقدامات تبلیغاتی- سیاسی دو جناح از عید 86 به صورت جدی آغاز شد که این موضوع فضای رسانه ها را تحت الشعاع قرار داد.
مهرماه سال 87 یعنی 8 ماه مانده به آغاز انتخابات آقای مهدی کروبی رسماً کاندیداتوری خود را برای انتخابات اعلام کرد و گمانه زنی برای ورود سایر شخصیت های دو جناح چپ و راست در عرصه رسانه ای شدت گرفت به گونه ای که صفحه اول اکثر روزنامه ها به انتخابات اختصاص پیدا کرده بود.
مقام معظم رهبری از آنجا که این مسئله را التهاب غیرضروری برای جامعه و لطمه به فضای کار و تلاش جامعه می دانستند، از این بابت گله کردند و در دیدار روز 8 آبان ماه با دانشجویان و دانش آموزان فرمودند: «مسائل مربوط به انتخابات به ویژه حضور پرشور مردم در آن، در همان ایام نزدیک به انتخابات بسیار مهم است اما عده ای با عجله از حالا مباحث انتخابات را شروع کرده اند که این فعالیت های زودهنگام انتخابات موجب منحرف شدن ذهن ها از مسائل اصلی، مشغول کردن افراد به یکدیگر و برخی بدگویی ها می شود و این به ضرر مصالح کشور است.»
تنور انتخابات
یکی از جنجال برانگیزترین حوادث سیاسی روز کشور، استیضاح کردان توسط مجلس شورای اسلامی بود، 28 آبان ماه 1387 علی کردان پس از 4 ماه از وزارت کشور کنار گذاشته شد و صادق محصولی جای او را گرفت.
بیستم بهمن ماه همان سال خاتمی در سخنرانی که به مناسبت افتتاح سایت اینترنتی مجمع روحانیون مبارز انجام داد، کاندیداتوری خود را برای انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرد. دقیقا یک ماه بعد میرحسین موسوی نیز خبر از کاندیداتوری خود در انتخابات 22 خرداد 1388 داد، کمتر از یک هفته بعد خاتمی به دلیل آنچه خود «جلوگیری از تشتت آراء اصلاح طلبان خواند» انصراف خود را از کاندیداتوری اعلام نمود. به میزان نزدیک شدن به ماه های برگزاری انتخابات برخی از رسانه های داخلی و خارجی سعی در القای تقلب در انتخابات آینده را شروع کردند و از لزوم برپائی کمیته های صیانت آراء و مراقبت های ویژه خبر دادند به گونه ای که رهبر انقلاب در روز دوم فروردین 1388 در حرم رضوی ضمن رعایت اخلاق توسط رسانه ها و کاندیداها، القای تقلب را ساخته و پرداخته دستگاه های خارجی برای مخدوش کردن کلیت انقلاب اسلامی دانستند.
ایشان از کاندیداهای حاضر و کسانی که در روزهای آتی اعلام حضور خواهند کرد خواست که از تخریب یکدیگر بپرهیزند. به دنبال سخنان رهبر انقلاب، غلامحسین اژه ای نسبت به گروه های سازمان یافته ای که از طریق اینترنت به «تخریب» نامزدهای انتخاباتی می پردازند هشدار داد. در همین ایام نمایندگان مجلس در اقدامی به موقع و به منظور جلوگیری از سوءتفاهم های احتمالی با لایحه دولت مبنی بر کاهش سن رای دهندگان از 18سال به 15 سال رای منفی داد.
یکی از بارزترین ویژگی های ماه های منتهی به انتخابات تبلیغات شدید و تند سیاسیون علیه یکدیگر بود، عجیب تر آنکه برخی از گروه های سیاسی از جمله آقایان موسوی و کروبی به اصرار خود برای تشکیل کمیته صیانت از آراء ادامه دادند و سرانجام روز ششم اردیبهشت به صورت رسمی تشکیل آن را اعلام کردند.
این در حالی است که کاندیداها به صورت قانونی اجازه داشتند برای هر صندوق، نماینده ای را از طرف ستادهای خود در سراسر کشور در نظر بگیرند. رهبر انقلاب این بار نیز در دیدار با معلمان و پرستاران در نهم فروردین 88 از سیاسیون خواستند که از القای شبهه در انتخابات ریاست جمهوری دست بردارند، ایشان فرمودند: «طی سالهای گذشته با حضور پرانگیزه مردم، همواره انتخاباتی سالم، متقن و خوبی در ایران برگزار شده اما متأسفانه برخی دوستان بی‌انصاف و کسانی که جزو ملت هستند و توقع دارند مردم به آنها توجه کنند، با ناسپاسی، علیه ملت حرف می زنند و با تکرار حرف دروغ دشمن، سلامت انتخابات را زیرسئوال می برند، در یکی دو انتخابات، شبهاتی برای عده ای پیش آمده بود اما تحقیق و بررسی دقیق نشان داد که خدشه ای به آن انتخابات هم وارد نیست. مکرر اتفاق افتاده است که نتیجه انتخابات به ضرر جناحی که روی کار بوده تمام شده است، پس چگونه ممکن است کسی انتخابات در ایران را زیر سئوال ببرد.»
در همین روز محسن رضایی قصد خود را برای ورد به انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرد.
خط و نشان های سیاسی اوج می گیرند
نام نویسی از نامزدهای انتخابات دور دهم ریاست جمهوری در تاریخ 15 اردیبهشت آغاز شد و پس از سه روز 475 نفر اعلام کاندیداتوری کردند (موضوعی که موجب شد مجلس برای جلوگیری از وهن انتخابات و حفظ شأن کاندیداها شرایط نام نویسی را سخت تر کند).
رویه جدیدی که در روزهای پیش ار انتخابات 1388 باب شده بود تخریب احزاب مختلف جناح های سیاسی علیه یکدیگر بود، به گونه ای که هر دو جناح «دوستان سابق» خود را مورد هجمه قرار می دادند. به گونه ای که مقام معظم رهبری برای بار چندم از آن گلایه کرد، ایشان در سفر به کرمانشاه و در جمع مردم فرمودند: «چیزهایی را که انسان می شنود باور نمی کند که از زبان نامزدها از روی صدق و صفا باشد.»
تا 31 اردیبهشت که صلاحیت 4 کاندیدای نهایی از سوی شورای نگهبان اعلام شد تقریبا فضای سیاسی کشور و جناح بندی ها کاملا روشن شده بود و متاسفانه برخی از شخصیت ها و احزاب سیاسی بدون توجه به فرمایشات و توصیه های رهبر انقلاب به تخریب رقیب و زیر سئوال بردن سلامت انتخابات اقدام می کردند.
به عنوان مثال علی اکبر محتشمی پور، رئیس ستاد صیانت از آراء موسوی تبلیغات و اعتراضات گسترده ای را مبنی بر «افزایش فوق العاده» شمار صندوق های سیار رای گیری به راه انداخت. «افزایش فوق العاده ای» که وزارت کشور آن را کمتر از 2 درصد اعلام کرد. متاسفانه برخی از روزنامه های دولتی نیز با انتشار اخبار و گزارش هایی چنین القاء می کردند که سرنوشت انتخابات آشکار است. به عنوان مثال یکی از روزنامه های دولتی در گزارشی عنوان داشت: «آخرین اخبار و گزارش های دریافتی حاکی از این است که رای کاندیدای اصولگرایان به وضعیت مطمئنی رسیده و تقریبا به صورت قطعی می توان گفت که تکلیف انتخابات ریاست جمهوری دهم در دور اول مشخص خواهد شد.»
مناظره یا منازعه؟!
از روز دوازدهم خرداد ماه برای اولین بار مناظرات تلویزیونی کاندیداها شروع شد. اقدامی که به جای بیان برنامه ها از سوی کاندیداها، موجب تحریک مخالفان و موافقان آنان در سراسر کشور و بروز ناآرامی هایی شد. این مناظرات تا 18 خرداد ماه ادامه داشت.
رهبر انقلاب آخرین توصیه های خود را برای جلوگیری تخریب کاندیداها توسط خود آنها، احزاب و شخصیت ها را در 14 خرداد ماه در حرم مطهر حضرت امام ایراد فرمودند.
این اولین انتخاباتی بود که رهبری انقلاب مکررا کاندیداها و سیاسیون را، به این شدت، از تخریب یکدیگر و «متشنج» کردن فضای جامعه بر حذر می داشت.
شبهای تهران، نوع تبلیغات کاندیداها و صف کشی های خیابانی خبر از روزهای داغی را در آینده نزدیک می داد. در این میان رسانه های بیگانه به صورت مکرر به پوشش القای مسئله تقلب و لزوم حضور مردم در خیابان ها می پرداختند.
صبح روز انتخابات
جمعه 22 خرداد، انتخابات دور دهم ریاست جمهوری در سراسر کشور آغاز شد، از ساعات اولیه صبح صف های عظیم مردم در بسیاری از حوزه های رای گیری موجب کمبود و درخواست بیشتر تعرفه های رای گیری شد.
همسر هاشمی رفسنجانی، در سخنانی که کلیپ آن به سرعت در اینترنت پخش شد عنوان داشت «اگر تقلب نشود، موسوی رئیس جمهور می شود، ولی خدا نکند تقلب کنند که اگر اینطوری شود مردم به خیابان می آیند.»
میرحسین موسوی عصر روز انتخابات خود را پیروز انتخابات خواند، سایت های منتصب به وی، آرای او را بیش از 30 میلیون برآورد کردند. برخی از رسانه های خارجی موسوی را رئیس جمهور قطعی ایران معرفی کردند.
ساعت 12 شب رای گیری میرحسین موسوی با برگزاری یک کنفرانس خبری خود را پیروز قطعی انتخابات خواند و هر نتیجه دیگری را نشان تقلب در آن دانست.
عصر روز شنبه 23 خرداد ماه، وزارت کشور نتایج را اینگونه اعلام کرد:
1- محمود احمدی نژاد 63/62 درصد آراء (24527516رای)
2- میرحسین موسوی 75/33 درصد آراء (13216411رای)
3- محسن رضائی73/1درصد آراء (678240رای)
4- مهدی کروبی85/0درصد آراء (333635رای)
فتنه ای به نام «تقلب»
وزارت کشور درصد حضور مردم را 85 درصد عنوان داشت. مجمع روحانیون مبارز بلافاصله تجدید انتخابات را خواستار شد. میرحسین موسوی در فاصله چند ساعت بیانیه های شماره 1 و 2 خود مبنی بر ابطال انتخابات را صادر کرد. کروبی از «تقلب گسترده و سراسری» در انتخابات خبر داد و محسن رضایی در نامه ای به وزارت کشور خواستار دریافت اطلاعات آراء شد. درگیری های گسترده ای در خیابان های اصلی تهران انجام شد، تخریب اموال عمومی و ضد و خوردهای خیابانی به صورت گسترده ای فضای کشور را تحت تاثیر قرار داد و برخی از رسانه های داخلی در حرکتی موازی با رسانه های ضدانقلاب و بیگانه به گسترش درگیری ها دامن زدند.
لشکرکشی های خیابانی و طرح شعارهای ساختارشکن در روز 25 خرداد ماه ادامه داشت، راه پیمایی مشهور به «سکوت» در همین روز انجام شد که منجر به تخریب گسترده اموال عمومی و ضد و خوردهای گسترده ای شد. حمله مشکوک به پایگاه بسیج مقداد در همین روز انجام گردید که در پی آن چند نفر کشته شدند.
فردای آن روز رهبر انقلاب با نماینده کاندیداها دیدار کرد، بعدها مشخص شد فردای پس از انتخابات نیز ایشان به صورت خصوصی با میرحسین موسوی صحبت کرده اند و از وی خواسته اند اعتراضات خود را از «مجاری قانونی» ادامه داده و مانع از گسترش آشوب ها شود که با مخالفت موسوی روبرو می گردد. در دیدار با نمایندگان کاندیداها، رهبر انقلاب از شورای نگهبان و وزارت کشور خواستند که اشکالات مطرح شده را بررسی کنند. ایشان همچنین خواستار اعلام موضع صریح نامزدها نسبت به تخریب های خیابانی شدند تا به این وسیله حساب «معترضان» را با «آشوبگران» جدا کنند. مسئله ای که از سوی نامزدها هرگز انجام نشد.
به هر تقدیر تلاش نظام برای پیگیری مسائل انتخاباتی و شبهات پیش آمده ادامه داشت و جلسات متعددی با نامزدها و نمایندگان آنها انجام شد، فردای دیدار نماینده نامزدها با رهبر انقلاب، جلسه مسئولان شورای نگهبان با کرباسچی، محتشمی و دانش جعفری به نمایندگی از کروبی، میرحسین و رضایی برگزار شد و مقرر گردید شورای نگهبان به صورت جدی مسائل مطرح شده را پیگیری کند.
آنچه از سوی نماینده معترضان مطرح می شد از لحاظ قانونی وجاهت نداشت و اگر چه «تخلف» محسوب می شد اما نمی توان نام آن را «تقلب» به معنی وارونه کردن نتیجه انتخابات دانست. توزیع یارانه در روزهای قبل از انتخابات توسط دولت از جمله این موارد بود، مسئله ای که توسط همه دولتهای ادوار گذشته به نوعی و در قالب دیگر انجام می شد.
اخبار ضد و نقیض، جعل سند، درگیری های پراکنده و شایعات گسترده همراه با شانتاژ رسانه های بیگانه ویژگی اصلی هفته پس ار انتخابات بود که متاسفانه توسط برخی از سیاسیون داخلی ابعاد آن گسترده تر می شد.
میرحسین موسوی بیانیه شماره 3 و 4 خود را منتشر کرد و از مردم برای تداوم حضور در خیابان ها دعوت کرد. در پی عدم ارائه مستندات محکم مبنی بر تقلب در انتخابات، میرحسین موسوی از مردم خواست «مشاهدات عینی» خود را به ستاد هماهنگی وی گزارش دهند.
بی.بی.سی فارسی، صدای آمریکا، رادیو اسرائیل، رادیو فردا و تعداد زیادی از رسانه های ضدانقلاب تقریبا تمامی اخبار و برنامه های خود را معطوف به آشوب های تهران کردند. مجلس سنای آمریکا با تصویب طرحی خواستار اختصاص 20 میلیون دلار برای تقویت ارسال برنامه های رادیوئی و تلویزیونی معاند با نظام شد. رهبر معظم انقلاب در خطبه های نماز جمعه در 29 خرداد ماه در سه بخش جداگانه نکاتی را خطاب به ملت ایران، سیاسیون و کشورهای استکباری بیان داشتند. عصر همان روز شورای نگهبان از موسوی، کروبی و رضایی دعوت کرد که در جلسه ای برای بررسی مجدد خواسته های آنها شرکت کنند و زمان آن را 30 خرداد عنوان داشت. نامزدها حاضر به شرکت در جلسه نشدند. اقدامات مشکوکی از جمله قتل ندا آقاسلطان در 30 خرداد موجی از تبلیغات ضدانقلابی را به راه انداخت.
دوستان نادان
درگیری ها تا هفته اول تیر ماه ادامه داشت اما حضور و دستگیری عناصر مشکوک در اعتراضات، طرح شعارهای ضداسلامی و ضدانقلابی، تمایل به خشونت و تخریب اموال عمومی باعث شد تعداد زیادی از «معترضان» خود را از «خط آشوب» جدا کرده و به خانه های خود برگردند. میرحسین موسوی بیانیه شماره 6 و 7 خود را منتشر کرد. فضای سیاسی کشور تا 25 تیر ماه ادامه داشت. 10درصد از صندوق های رای گیری به صورت گزینشی از سوی نمایندگان وی شمارش شدند که با نتایج اعلام شده مغایرت نداشت. تعداد زیادی از عوامل سفارت خانه های خارجی از جمله انگلیس و فرانسه در جریان آشوب ها دستگیر شدند. بی بصیرتی برخی از سیاسیون از یک طرف موجب تحریک آشوبگران می شد و از سوی دیگر «بی کفایتی و سهل انگاری» برخی دیگر در درون مجموعه نظام موجب تشدید ناآرامی ها می شد که نمونه بارز آن «جریان کهریزک» و جان باختن سه بازداشت شده از جمله محسن روح الامینی فرزند دکتر روح الامینی (مشاور محسن رضایی) شد. رهبر انقلاب در پی این حادثه خواستار رسیدگی به آن و تعطیلی کامل بازداشتگاه کهریزک شد.
میرحسین موسوی، کروبی و برخی از احزاب سیاسی انتخابات 22 خرداد را «کودتا» خواندند و به حضور گسترده مردم در خیابان ها و ادامه اعتراضات تاکید کردند.
تا دهم مرداد ماه فضای سیاسی رو به آرامی نهاد و 12 مرداد مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری احمدی نژاد برگزار شد. بسیاری از بازداشت شدگان آزاد شدند و تلاش های گسترده ای برای پاسخ به شبهات انتخاباتی صورت گرفت. سخنگوی قوه قضائیه اعلام کرد که حدود 4 هزار نفر در جریان درگیری های پس از انتخابات دستگیر شده بودند که 3700 نفر از آنها آزاد شده اند.
در روز 16 آذر ماه اتفاق مهمی رخ داد، عده ای از آشوب طلبان در اطراف دانشگاه تهران به تصویر حضرت امام خمینی(ره) جسارت کردند که این مسئله موجب ایجاد موجی از انزجار عمومی نسبت به عوامل این کار گردید. فضای کشور تا یک هفته تحت تاثیر این حادثه قرار داشت و تجمعات مختلفی در شهرهای عمده کشور در محکومیت این مسئله انجام شد.
وفات آیت اله منتظری در اواخر آذر ماه نیز با حواشی گسترده ای همراه بود که پیام تسلیت مقام معظم رهبری را ه را برای هرگونه سوء استفاده بست.
سقای حسین، سید و سالار نیامد، علمدار کجائی؟
5 و 6 دی ماه 1388 یعنی روز تاسوعا و عاشورای حسینی، کلید آنچه موجب حضور میلیونی مردم در نهم دی ماه گردید، زده شد. در این دو روز عناصر فتنه، گروه های ضدانقلاب و آشوب طلبان با پشتیبانی کامل رسانه های ضدانقلاب با عزاداران امام حسین(ع) درگیر شدند و برخی از تکیه های عزاداری را به آتش کشیدند و موجب جریهه دار شدن قلب مومنان در سراسر کشور و روشن شدن ماهیت کسانی شد که بر حضور خود در خیابان ها اصرار می ورزیدند. به دنبال آن روز نهم دی ماه میلیون ها نفر در سراسر کشور در حماسه ای بی سابقه در حمایت از انقلاب به خیابان ها آمدند و خواستار برخورد با هتاکان به ساحت امام حسین(ع) شدند. در حالی که انتظار می رفت برخی از سران فتنه از تحرکات ضدانقلابی خود دست بردارند متاسفانه چنین نشد، میرحسین موسوی در بیانیه ای که 11 دی ماه منتشر کرد هتاکان عاشورا را «مردم خداجوی» توصیف کرد و مجددا خواستار ابطال انتخابات شد.
به هر تقدیر حضور گسترده و آگاهانه مردم در نهم دی ماه بسیاری از برنامه های دشمنان داخلی و خارجی نظام را برای گسترش بحران نقش بر آب کرد، بسیاری از شبکه های رسانه ای خارجی ادامه حضور آشوبگران در خیابان ها را ناممکن خواندند و با اشاره به حمایت مردم از انقلاب در نهم دی ماه به این نکته پی بردند که درخت انقلاب اسلامی ریشه های عمیقی دارد که قادر است تا عصر عاشورای سال 61 هجری قمری را به عاشورای 88 گره بزند. ترورهای سازمان یافته علیه نخبگان و دانشمندان هسته ای درست 13روز پس از حماسه نه دی ماه آغاز شد و این نشان از ناامیدی ضدانقلاب از استحاله و فروپاشی نظام از درون را داشت.
«پس از باران»
حضرت آیت اله خامنه ای طی یک سخنرانی، حضور پررنگ مردم در خنثی سازی نقشه های دشمن را «تجلی قدرت خداوند» خواند و فرمودند: «روز نهم دیِ امسال هم از همین قبیل است. نهم دی با دهم دی فرقی ندارد؛ این مردمند که ناگهان با یک حرکت - که آن حرکت برخاسته از همان عواملی است که نوزدهم دیِ قم را تشکیل داد؛ یعنی برخاسته ی از بصیرت است، از دشمن شناسی است، از وقت شناسی است، از حضور در عرصه ی مجاهدانه است - روز نهم دی را هم متمایز می کنند.»
مطمئن باشید که روز نهم دیِ امسال هم در تاریخ خواهد ماند؛ این هم یک روز متمایزی شد. این حرکت مردم در فضای کنونی کشور (فضای پس از انتخابات)اهمیت مضاعفی داشت؛ کار بزرگی بود. هرچه انسان در اطراف این قضایا فکر می کند، دست خدای متعال را، دست قدرت را، روح ولایت را، روح حسین بن علی(ع) را می بیند. این کارها کارهائی نیست که با اراده ی امثال ما انجام بگیرد؛ این کار خداست، این دست قدرت الهی است؛ همان طور که امام در یک موقعیت حساسی - که من بارها این را نقل کرده ام - به بنده فرمودند: «من در تمام این مدت، دست قدرت الهی را در پشت این قضایا دیدم». درست دید آن مرد نافذِ بابصیرت، آن مرد خدا.
در شرایط فتنه، کار دشوارتر است؛ تشخیص دشوارتر است. البته خدای متعال حجت را همیشه تمام می کند؛ هیچ وقت نمی گذارد مردم از خدای متعال طلبکار باشند و بگویند تو حجت را برای ما تمام نکردی، راهنما نفرستادی، ما از این جهت گمراه شدیم. در قرآن مکرر این معنا ذکر شده است. دست اشاره ی الهی همه جا قابل دیدن است؛ منتها چشم باز می خواهد. اگر چشم را باز نکردیم، هلال شب اول ماه را هم نخواهیم دید؛ اما هلال هست. باید چشم باز کنیم، باید نگاه کنیم، دقت کنیم، از همه ی امکاناتمان استفاده کنیم تا این حقیقت را که خدا در مقابل ما قرار داده است، ببینیم.»
دانشجوی کارشناسی ارشد و مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه وزارت امور خارجه
نظر بدهید
 |
خط شکن