حزب "عدالت و توسعه" پس از پیروزی قاطع در انتخابات پارلمانی 2002، رؤیای احیای امپراتوری عثمانی را در سر پروراند، و در همین راستا تلاش کرد تا هرچه بیشتر به جوامع عربی نفوذ کند.

"نو عثمانی‌ها" یا همان اعضای حزب عدالت و توسعه حاکم بر ترکیه، برای رسیدن به رؤیای امپراتوری عثمانی، پا را از مشارکت و همکاری های اقتصادی و سیاسی با اعراب فراتر گذاشته، تا پس از انقلابهای عربی بعنوان بخشی تأثیرگذار، از حوادث و رویدادهای منطقه سهمی را به خود اختصاص دهند.

سوریه و حزب "عدالت و توسعه"، از همکاری تا خصومت
روابط ترکیه و سوریه در دوران حزب عدالت و توسعه، شاهد تحولات بزرگی بود به صورتی که پس از سفر بشار اسد رئیس جمهوری سوریه به آنکارا در سال 2004، توافقنامه های متعددی بین طرفین امضا شد .. اما این همکاری ها پس از مدت کوتاهی به خصومتی مطلق تبدیل شده، و ترکیه از اوایل سال 2011 دشمن شرور نظام سوریه شد.

پس از این تحول سیاسی، مسئولان ترک به حمایت سیاسی از گروه هایی که خود را مخالفان سوریه می نامیدند اکتفا نکرده، بلکه به صورت مستقیم با پناه دادن به گروه موسوم به "ارتش آزاد سوریه" به حمایت مالی و لجستیکی از عناصر آن پرداختند.
ترکیه علاوه بر این، با ایجاد اردوگاه هایی به بهانه پناه دادن آوارگان، از این اردوگاه ها بعنوان پوششی برای آموزش عناصر مسلح جهت اعزام آنها به داخل سوریه و انجام عملیات تروریستی استفاده کرد.

شکست همه برنامه های ترکیه
شکست خوردن همه نقشه های ترکیه برای براندازی نظام سوریه طی یک سال و نیم گذشته، بحرانی جدید را برای آنکارا به وجود آورد به صورتی که سیاستمداران ترک اکنون این سئوال را مطرح می کنند که آیا ترکیه اکنون بخشی از یک ماجراجویی شکست خورده است و یا اینکه وارد بحرانی طولانی مدت شده؟
مسئولان ترک در آغاز بحران سوریه، با اعتماد کامل از براندازی سریع نظام سوریه سخن می گفتند، ولی توانایی های نظام سوریه و پایداری نیروهای ارتش در مقابل عناصر مسلح و همچنین حمایتهای دوستان سوریه موجب شد همه محاسبات ترکیه با شکست مواجه شود. اکنون مسئولان ترک با این واقعیت مواجه شدند که با شکست همه محاسباتشان برای براندازی نظام سوریه، در حال مشاهده پیامدهای بحران سوریه در خاک کشور خودشان هستند.

در برهه اخیر خبرها از ترکیه حاکی است که ساکنان مناطق مرزی ترکیه از حضور نظامیان و عناصر مسلح مخالف سوریه در این مناطق به شدت ناراضی هستند ؛ به صورتیکه طبق اذعان این شهروندان ترک، محل اسکان این مخالفان به انبار سلاح تبدیل شده و حتی نیروهای امنیتی و پلیس نیز جرأت بازخواست آنها را ندارند، چرا که در صورت مقابله با آنها جانشان را از دست خواهند داد.

"مرست سوکمن اوغلو" از سیاستمداران سابق ترک در گفت و گو با روزنامه "وطن" هشدار داد، توطئه ای در ترکیه برای تفرقه افکنی و جنگ افروزی بین سنی ها و علوی ها در جریان است.

وی در همین راستا به درگیری های خونبار طایفه ای در سال 1978در شهر "مارا" اشاره کرد که در جریان آن 111 علوی کشته و هزاران سنی و علوی نیز مجروح شدند.

با شدت گرفتن احتمال درگیری‌های طایفه‌ای در ترکیه، و در سایه سرکوب شدید کردها در این کشور، اکنون احزاب مختلف در حال پرس و جو برای یافتن دلیل ورود ترکیه به بحران سوریه، و انتقاد از دولت هستند.

"محمد نورالدین" کارشناس امور ترکیه گفت: آشکار است که دولت عدالت و توسعه انتظار نداشت بحران سوریه تا این حد طول بکشد .. ترکیه امیدوار بود که نظام سوریه طی یک ماه سرنگون شود و نقشه سیاسی منطقه به نفع ترکیه تغییر کند؛ به همین دلیل سیاستگذاران ترک در محاسبات و پیش بینی های خود، احتمال استمرار نظام سوریه را نادیده گرفتند.

نورالدین تأکید کرد: باقی ماندن نظام سوریه موجب شد ترکیه با خطراتی مواجه شود که هیچگاه آنها را پیش بینی نکرده بود .. این امر بیانگر کوته اندیشی مسئولان این کشور است.

نورالدین به "المنار" گفت: خطرات بحران سوریه برای ترکیه ابعاد مختلفی دارد که از جمله آنها مسائل امنیتی و تشدید و گسترش عملیات حزب کارگران کرد علیه ارتش ترکیه است.

وی تأکید کرد: خطر دیگر مسأله مناطق کرد نشین شمال سوریه است که بدون شک اوضاع این مناطق به قبل باز نخواهد گشت؛ که این مسأله به معنای قدرت گرفتن بیشتر کردها خواهد بود و خطری برای امنیت ملی ترکیه به شمار خواهد آمد.