به قلم عاطفه دست خوش عضو کانون بصیرت بسیج دانشجویی استان بوشهر

دانشجوی دانشگاه خرد

هر انقلابی دو چهره دارد : چهره اول خون و چهره دوم قیام.

همه به حسین (ع) می گفتند : اهل بیتت را با خودت به کربلا نبر،کشته خواهید شد ! اما تمام اعمال امام روی حساب بود.می دانست هر کدام از افراد خاندانش در این حماسه نقشی را باید ایفا کنند.از برادرش عباس و خواهرش زینب گرفته تا علی اصغر شش ماهه اش.علی اصغر تنها با نام خود توانست کاری بزرگ انجام دهد.او توانست دشمن را فریب دهد ،زیرا دشمن بعد از به شهادت رساندن علی اکبر زمانی که علی اصغر را نیز به شهادت رساند به خیال خود تمام پسران امام حسین (ع) را به شهادت رسانده،در حالی که امام سجاد (ع) زنده اما در بستر بیماری بود.

امام حسین (ع) خون خود و عزیزانش را در راه رضای خدا نثار کرد تا حقانیت اسلام علیه کفر را به جهانیان نشان دهد.اما این پیام چگونه به گوش جهان و جهانیان رسید؟ این همان چیزی بود که امام به خاطرش همه ی اهل بیتش را با خودش همراه ساخته بود.

رسالت امام در روز عاشورا با به شهادت رسیدن ایشان پایان یافت.اما باید کسی پیام خون شهیدان را زنده نگه می داشت.

ماندگاری یک نهضت،وابسته به این است که مبلغان و پیام رسانان شایسته ای داشته باشد.از عصر عاشورا به بعد ادامه این رسالت بر دوش های زینب (س) بود.زینبی که داغ عزیزانش کمر او را خم کرده بود.اما او زینب بود ; دختر علی (ع) و فاطمه (س) و نوه پیامبر اسلام.زنی که مردانگی در رکاب او ، جوانمردی آموخته بود.زینب بود که توانست صدای امام حسین (ع) و فریاد << هل من ناصر ینصرنی >> را برای مردم دنیا بازگو کند.

صبح روز دوازدهم محرم بود.زینب با هوشیاری خود در کوچه و بازار کوفه احساسات مردم را برانگیخت و افکار مردم را آماده انقلاب کرد.اما همچنان مشکلی وجود داشت...هراس از دستگاه یزید و ابن زیاد هنوز از دل مردم بیرون نرفته بود،که زینب آن قدرت پوشالی را نیز در هم شکست !

زینب با آن حیا و متانت زنانه و آن اقتدار و عظمت مردانه اش در دارالاماره ی ابن زیاد خطابه ای را ایراد می کند که این خطابه نخستین حمله تبلیغاتی علیه دستگاه یزیدیان می شود.

رسالت حضرت زینب (س) در واقع گفتگوی امام حسین (ع) با نسل هاست و آن حضرت با سیره تبلیغی خود توانست صدای امام حسین (ع) را به تاریخ آینده منعکس کند و شاعر چه زیبا آن را به تحریر در آورده :

کربلا در کربلا میماند اگر زینب نبود...