به قلم فهیمه عباسی عضو کانون بصیرت بسیج دانشجویی استان بوشهر

دانشجوی دانشگاه پیام نور بوشهر

"القدس لنا" این جمله را هر مسلمانی گفته و قبولش دارد. اما همه شاهدیم هر روز که می گذرد، در فلسطین اشغالی به شمار شهرک های ساخته شده توسط غارتگران صهیونیزم و شهدای فلسطینی افزوده می شود. هر روز این غاصبان خدانشناس، نامردانه مردم بی گناه فلسطین را به ناحق کشته و خانه و کاشانه هاشان را نابود می کنند و خود ساکن و مالک حق این مظلومان می شوند. قدس متعلق به ملت فلسطین بوده، هست و خواهد بود. این را اسرائیل می خواهد به زور صاحب شود. اما هدف اسرائیل زمین و خاک و... نیست، بلکه می خواهد با هدف گیری جایی که زمانی قبله مسلمین بوده و برای آنان مقدس است، اسلام را نابود کند. آخر فلسطین و قدس، قلب تپنده اسلام است. اسرائیل به خیال خام خودش فکر می کند می تواند به اسلام ضربه بزند. اما به این آسانی که نیست! اسرائیل در مقابل جهان بزرگ اسلام عددی به شمار نمی آید. چه زیبا و حکیمانه گفت سید حسن نصرالله که: اسرائیل از خانه عنکبوت هم سست تر است.

سال هاست که زنان و مردان و کودکان و جوانان بی پناه فلسطینی سنگ به دست در مقابل انواع سلاح های پیشرفته صهیونیست ها ایستاده اند و از اسلام و وطن خود جانانه دفاع می کنند. این ها را همه می دانیم. اما می خواهم چیزی را بگویم که شاید این روزها نیاز به یادآوری و تاکید بیشتری دارد. می خواهم از وظیفه ی انسانی خودمان بگویم. ما مسلمانان در هر جایی که هستیم وظیفه داریم از آبروی اسلام دفاع کنیم. وظیفه داریم با برادران و خواهران عزیزمان در فلسطین همراه و همدرد باشیم. مگر نه این است که"چو عضوی به درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار؟" ؛ ای خواهر و برادر مسلمانم، چشم و گوشت را باز کن: چطور می توانی فریاد و ناله ی زنان و کودکان فلسطینی را بشنوی و احساس درد نکنی؟ چطور می توانی زخم ها و خون های برادران مسلمان و شیعه ات را ببینی و خون غیرتت نجوشد؟ آیا طاقت داری ببینی دختری از سر درد دل و غصه بی کسی و بی خانمانی دق کند؟ طاقت داری ببینی کودکی بالای جسم تکه تکه شده مادرش پرپر بزند و دلت نسوزد و اشک هایت نریزد؟ نه، اگر مسلمان هم نباشی، اما انسانیت داشته باشی، بی شک درد تمام وجودت را می گیرد. حال که احساسمان با هم همراه است، پس چه کنیم؟؟؟ اگر نمی توانیم سنگ و سلاح در دست،ب ه جنگ حق علیه باطل برویم، حرفمان را که می توانیم بزنیم. فریاد که می توانیم بکشیم. محکوم که می توانیم بکنیم. باید در روزی که در جهان به اسم قدس شناخته شده است، شانه به شانه هم با زبان روزه به جنگ برویم. برویم و با مشت های گره کرده و فریادهای بلندِ از سوزدل برآمده، به جهان کفر بگوییم: ای ایادی شیطان، ای بندگان ربا خوار، و ای کافران غاصب به چه حقی به خودتان اجازه دست درازی داده اید؟ مگر مسجدالاقصی بی صاحب است که با پای آلوده و نجستان در پی تصرف آمده اید؟ مگر شما که هستید که جهان اسلام را تهدید به تخریب کرده اید؟

بیایید در جمعه انتظار با هم برای آمدنش تلاش کنیم. بیایید با هم به عزیزانمان در فلسطین اشغالی بپیوندیم و با مشت هایمان دهان کثیف استکبار را خونی و دندان هایش را خرد کنیم تا دیگر از حق فلسطین نگویند. بیایید با هم به آمریکا و اسرائیل و انگلیس و کاخ سفید و... بگوییم تا جان در بدن داریم همه با هم در کنار فلسطین، جانانه ایستاده ایم و به احدی اجازه تعرض نخواهیم داد. پس تا فرصت دارید، جانتان را نجات داده و از خانه اسلام بیرون بروید و این قدس تا ظهور مهدی (عج) قدس خواهد ماند.

مسلمین به پا خیزیزد که روز ماموریت شما فرا رسیده است. به صحنه بیایید و در روز قدس امسال سنگ تمام بگذارید و به سنگ های در دست کودکان فلسطینی قدرت مضاعف دهید. بیایید در آخرین جمعه رمضان، عبادات و بندگی خود را تکمیل کنیم و بدانید که من و شما می توانیم قدس و اسلام را نجات دهیم و دنیای کفر و استکبار را فقط و فقط با اتحادمان،روسیاه و نابود کنیم. 

 الهم عجل لولیک الفرج