به قلم سید حسین موسوی عضو کانون بصیرت بسیج دانشجویی استان بوشهر دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ (انبیاء / 105)
برای برقرار کردن هر ارتباطی در این دنیا، انسان مقدماتی را فراهم میکند، از ارتباط با فامیل و اقوام و خویشان تا ارتباط با دوستان یا مسئولین، هیچکدام از اینها بدون مقدمه و پیش نیاز انجام نمی گیرد، حداقل آن تماس قبلی و هماهنگ کردن ساعت و لحظه ی دیدار است.
آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد شاید دعای مادرت زهرا بگیرد
آقا بیا تا با ظهور چشم هایت این چشم های ما کمی تقوا بگیرد
میخواهیم با امام معصوم (ع) ارتباط پیدا کنیم. نه شخص مقابلمان شخصیت معمولی است و نه ارتباط یک ارتباط عادی. برای برقراری این ارتباط سراسر نور و انس با امام زمان رعایت برخی از شرایط و ایجاد برخی عوامل نیاز است:
1- عشق و اظهار محبت به ساحت مقدس حضرت:
عشق به آن معناست که عاشق به عشق معبود از همه ی قید و بند ها و دنیا پرستی رهایی یافته و از خود حجاب زدایی کند.
گفتم که روی ماهت از من چرا نهان است
گفتا تو خود حجابی ور نه زخم عیان است
گفتم فراق تا کی؟
گفتا که تا تو هستی
گفتم نفس همین است؟
گفتا سخن همان است
2- تقوا و پارسایی:
برای ارتباط با امام پارسا، پارسایی لازم است تا یک نوع همگونی بین عاشق و معشوق بوجود بیاید. ابتدایی ترین درجه تقوا که باید از همین جا شروع کرد هم همان انجام واجبات و ترک محرمات است.
3- انتظار فرج:
این حالت انتظار برای آمدن یک عزیز و آن هم مهدی فاطمه (ع) باید در تمام لحظات ما باشد، و هیچ ساعتی از عمر ما نباشد مگر اینکه منتظر باشیم و به یاد حضرت صاحب الزمان
افضل اعمال امتی انتظار الفرج- پیامبر اکرم(ص)
4- دعا و توسل به اهل بیت:
با متوسل شدن به اهل بیت و استمداد از خود حضرات معصومین، این توفیق را از ایشان بخواهیم.
5- معرفت و شناخت امام زمان(عج):
هر چه شیعه و شیفته ی حضرت، ایشان را بهتر بشناسند موجبات تقرب و نزدیکی بیشتر خود به حضرت را فراهم آورده است.
اللهم عرفنی حجتک فانک ان لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی
6- صدقه نمودن جهت سلامتی وجود مبارک حضرت
همه مطالب خلاصه می شود در دو عنوان و دو عامل که هر کس در کسب این دو عامل موفق بود، یقیناً ارتباط معنوی با امام زمان خواهد داشت که در ادامه به ارتباط حضوری و ملاقات و تشرف هم خواهد انجامید.
این دو عامل عبارتند از: اول عشق و محبت به حضرت و دوم، رعایت تقوا که سبب نورانیت و قرب و اتصال روحی با آن حضرت می شود.
آنچنان که از روایات و توقیعات و نامه های حضرت به دوستانش پیداست، تنها چیزی که نمی گذارد به آن حضرت نزدیک شویم اعمال سوء و گناهان ماست. گناه سبب می شود که قلب از محبت اهل بیت خالی شود و بعد روحی و جسمی از آقا امام زمان پیش آید.
پس بیاییم با توبه کردن و استغفار و برگشتن به سمت خدا خود را هر روز به امام و صاحب خویش نزدیک و نزدیکتر کنیم.
ان شاءالله...
در پایان هم این جمله را بگوییم که: آقا جان هر روزی که می گذرد، یک روز به ظهور شما نزدیک تر می شویم اما یا صاحب الزمان خود اعتراف می کنیم که به سبب گناهانمان است که هر روز از شما دورتر می شویم، پس شما خود دعا کنید برای بندگان گنهکار.عمریست که از حضور او جا ماندیم
در غربت سرد خویش تنها ماندیم
او منتظر است تا که ما برگردیم
ماییم که در غربت کبری ماندیم
اللهم هب لنا رافته و رحمته و دعائه و خیره
نظر |